Mikrosamochód dla mas

Meduza - "siostra" Mikrusa, powstała w kooperacji mielecko-rzeszowskiej -był to pomysł wytwarzania takiego polskiego Goggomobila. Działo się to jesienią 1956 r. po dojściu do władzy władysława Gomułki, kiedy to pojawiła się idea "wielo- asortymentowości" fabryk. Maduza i Mikrus różniły się tylko stylizacją nadwozi. Meduza była bardziej obła niż Mikrus. Silnik umieszczony był z tyłu i napędzał koła tylne. Był to normalny samochód, bez udziwnień i fajerwerków technicznych. Szerokie drzwi zawieszone były na tylnej krawędzi i otwierały się pod kątem prostym, co ułatwiało zajmowanie miejsc na tylnej kanapie. We wnętrzu prosta deska rozdzielcza z szybkościomierzem i przełącznikami świateł, jedno-szprychowe koło kierownicy, dźwignia zmiany biegów w podłodze, dźwignia hamulca ręcznego między przednimi siedzeniami. Można postawić stwierdzenie, że wnętrze Meduzy (jak i bliźniaczego Mikrusa) było brzydkie. Wadą samochodu było zastosowanie maleńkich, 10-calowych kół, zupełnie nie na polskie drogi.

Meduza nie weszła do produkcji, gdyż decydentom nie spodobała się jej sylwetka